Hierdie artikel is opgedra aan alle troeteldier eienaars wat hul troeteldiere geduldig en versigtig behandel. Selfs as hulle weggaan, sal hulle jou liefde voel.

01 die aantal troeteldiere met nierversaking neem jaar na jaar toe

Akute nierversaking is gedeeltelik omkeerbaar, maar chroniese nierversaking is heeltemal onomkeerbaar. Troeteldiereienaars kan net drie dinge doen:

1: Doen goeie werk in elke detail van die lewe, en probeer om nie toe te laat dat troeteldiere nierversaking het nie, behalwe ongelukke;

2: Akute nierversaking, vroeë ondersoek, vroeë behandeling, moenie huiwer nie, moenie uitstel nie;

3: Hoe vroeër die chroniese nierversaking gevind en behandel word, hoe langer is die lewensduur;

02 Hoekom is nierversaking moeilik om te herstel

Daar is twee hoofredes waarom nierversaking verskriklik en moeilik is om te behandel:

1: Soos voorheen genoem, behalwe dat akute nierversaking veroorsaak deur vergiftiging en plaaslike iskemie omgekeer kan word, is die res onomkeerbaar. Sodra die werklike nierfunksie besering is moeilik om te herstel, en daar is geen werklike dwelm vir troeteldier nierversaking in die wêreld, wat almal is voedingstowwe en aanvullings;

2: Ons weet almal dat die nier 'n gereserveerde orgaan van ons liggaam is, dit wil sê ons het twee niere. As een beskadig is, kan die liggaam steeds normaal funksioneer, en ons sal nie siekte voel nie. Die nier toon slegs simptome wanneer byna 75% van sy funksie verlore gaan, en daarom is nierversaking min of meer laat wanneer dit gevind word, en daar is min behandelingsopsies beskikbaar.

Wanneer die nierfunksie met 50% verloor word, is die interne omgewing steeds stabiel, en dit is byna onmoontlik om probleme op te spoor; Die verlies aan nierfunksie is 50-67%, die konsentrasiekapasiteit is verlore, die biochemiese waarde sal nie verander nie, en die liggaam sal nie prestasie toon nie, maar sommige voornemende toetse, soos SDMA, sal toeneem; Die verlies aan nierfunksie was 67-75%, en daar was geen ooglopende prestasie in die liggaam nie, maar die biochemiese ureumstikstof en kreatinien het begin styg; Meer as 75% van nierfunksieverlies word gedefinieer as nierversaking en gevorderde uremie.

Die mees voor die hand liggende manifestasie van akute nierversaking is die vinnige vermindering van troeteldier urine, en daarom vereis ek dat elke troeteldiereienaar elke dag die urinevolume van sy troeteldier moet waarneem. Dit is baie moeilik vir troeteldier eienaars wat dikwels katte en honde vrylik laat uitgaan, so dit is dikwels die laaste oomblik vir hierdie troeteldiere om siek te word.

03 kan sommige pasiënte met akute nierversaking herstel

Alhoewel die akute nierversaking in nierversaking vinnig begin en akute simptome het, is dit steeds moontlik om te herstel, daarom is dit baie belangrik om die voorkoms van akute nierversaking te vermy en die oorsaak van die siekte te vind. Akute nierversaking word meestal veroorsaak deur plaaslike iskemie, verstopping van die urinestelsel en vergiftiging.

Byvoorbeeld, 20% van die bloedtoevoer na die hart is na die nier, terwyl 90% van die bloed van die nier deur die nierkorteks gaan, so hierdie deel is die kwesbaarste vir iskemie en gif-geïnduseerde skade. Daarom vind ons dikwels dat nier- en hartsiektes dikwels met mekaar verband hou. Wanneer een sleg is, sal die ander orgaan kwesbaar en vatbaar vir siektes wees. Algemene oorsake van nierversaking wat deur iskemie veroorsaak word, sluit in ernstige dehidrasie, massiewe bloeding en brandwonde.

As dehidrasie, bloeding en brandwonde nie maklik is om te gebeur nie, is die mees algemene aansporing van akute nierversaking in die daaglikse lewe akute nierversaking wat veroorsaak word deur urienstelselblokkade. Dit is dikwels blaas- en uretrale klippe, kristalblokkering, uretritis, swelling en blokkasie van urinêre kateter. Die blokkasie veroorsaak urienwegakkumulasie, geblokkeerde glomerulêre filtrasie, verhoogde nie-proteïenstikstof in bloed, wat lei tot glomerulêre basaalmembraannekrose. Hierdie situasie is maklik om te beoordeel. Solank as wat die urine vir meer as 24 uur toe is, moet ons biochemie toets om te verseker dat daar geen voorkoms van nierversaking is nie. Hierdie soort nierversaking is ook die enigste nierversaking wat binne 'n paar dae heeltemal kan herstel, maar as dit vertraag word, sal dit waarskynlik die siekte vererger of binne 'n paar dae in chroniese nierversaking verander.

Meer subspesies van akute nierversaking word deur vergiftiging veroorsaak. Om elke dag druiwe te eet is een, en die meeste is die verkeerde gebruik van dwelms. In die water en elektroliet van herabsorbeerde glomerulêre filtrasievloeistof word nierbuisepiteelselle aan toenemende konsentrasies gifstowwe blootgestel. Die afskeiding of herabsorpsie van gifstowwe deur nierbuisepiteelselle kan gifstowwe tot 'n hoë konsentrasie in selle laat ophoop. In sommige gevalle is die toksisiteit van metaboliete sterker as dié van voorloperverbindings. Die sleutelmiddel hier is "gentamisien". Gentamisien is 'n algemeen gebruikte gastroïntestinale anti-inflammatoriese middel, maar dit het groot nefrotoksisiteit. In die meeste gevalle, selfs in die hospitaal, as die diagnose en behandeling onbehoorlik is, is dit maklik om toksiese geïnduseerde akute nierversaking te veroorsaak.

Ek beveel sterk aan dat troeteldier eienaars probeer om nie gentamisien in te spuit wanneer hulle 'n keuse het nie. Daarbenewens moet troeteldiere met slegte niere aandag gee aan medikasie. Die meeste anti-inflammatoriese middels sal nierversaking in kontraindikasies aandui. Gebruik met omsigtigheid, kefalosporiene, tetrasikliene, koorswerende middels, pynstillers, ens.

04 chroniese nierversaking benodig pasiëntsorg

Anders as akute nierversaking, is chroniese nierversaking amper moeilik om te vind, en daar is geen duidelike simptome in die vroeë stadium van aanvang nie. Miskien sal daar meer urine as normaalweg wees, maar ons kan nie in ons daaglikse lewe oordeel dat dit te wyte is aan die toename in urinevolume wat veroorsaak word deur warm weer, meer aktiwiteite en droë kos nie. Daarbenewens is dit moeilik om die oorsaak van chroniese nierversaking te bepaal. Wat tans as verwysing gebruik kan word, is glomerulêre siektes, soos nefritis, aangebore genetiese nefropatie, uretrale obstruksie of chroniese nierversaking sonder tydige behandeling.

As akute nierversaking kan ook die herstel versnel deur die verhoging van die aanbod van drinkwater, onderhuidse inspuiting van water, dialise en ander metodes om gifstowwe te metaboliseer en die las op die nier te verminder. Daar is geen manier om nierfunksie te herstel in chroniese nierversaking. Die enigste ding wat ons kan doen is om die spoed van nierbesering te verminder en die lewe van troeteldiere te verleng deur wetenskaplike voeding en sommige voedingstowwe, soos kalsiumaanvulling, eritropoïetiengebruik, die eet van voorgeskrewe kos en die vermindering van proteïeninname. Nog iets om op te let is dat baie nierversaking gepaard gaan met verminderde pankreasfunksie, en selfs pankreatitis, wat ook aandag verg.

Die beste manier om chroniese nierversaking te hanteer, is om dit vroeg te vind. Hoe vroeër dit gevind word, hoe beter kan die lewende toestand gehandhaaf word. Vir katte, wanneer die biochemiese toetse van ureumstikstof, kreatinien en fosfor normaal is, kan SDMA gereeld een keer per jaar nagegaan word om te bepaal of daar aanvanklike chroniese nierversaking is. Hierdie toets is egter nie akkuraat vir honde nie. Dit was eers in 2016 in die Verenigde State dat ons begin bestudeer het of hierdie toets op honde gebruik kan word. Omdat die toetswaarde baie verskil van dié van katte, kan dit nie as 'n diagnostiese indeks vir honde in die vroeë stadium van chroniese nierversaking gebruik word nie. Byvoorbeeld, 25 is die einde van fase 2 of selfs die begin van fase 3 van chroniese nierversaking vir katte, Vir honde, sommige geleerdes glo dat selfs binne die omvang van gesondheid.

Chroniese nierversaking van katte en honde beteken nie die dood nie, so troeteldiereienaars moet hulle geduldig en versigtig met 'n vreedsame houding versorg. Die res hang af van hul lot. ’n Kat wat ek voorheen aan my kollegas gegee het, het op die ouderdom van 13 chroniese nierversaking gevind. Dit is betyds wetenskaplik met dwelms gevoer. Teen die ouderdom van 19, behalwe vir 'n mate van veroudering van bene en ingewande en maag, is die res baie goed.

In die lig van troeteldier-nierversaking het troeteldiereienaars min keuses om te maak, so solank hulle aktief wetenskaplik binne hul vermoë behandel, grootmaak en eet, is dit baie, baie moeilik of selfs amper onmoontlik om die normale waarde heeltemal te herstel. Dit is goed om kreatinien en ureum stikstof in die normale reeks en effens hoër te hê. Dit is hul seën om te herstel, As jy uiteindelik weggaan, sal die troeteldier eienaar sy bes probeer. Die lewe is altyd reïnkarneer. Miskien sal hulle binnekort weer terugkom na jou toe, solank jy bereid is om te glo.