Epidemiologiese kenmerke van voëlpulmonale virus:
Hoenders en kalkoene is die natuurlike gashere van die siekte, en fisante, tarentale en kwartels kan besmet wees. Die virus word hoofsaaklik deur kontak oorgedra, en siek en herstelde voëls is die hoofbron van infeksie. Besoedelde water, voer, werkers, eetgerei, beweging van besmette en herstelde voëls, ens., kan ook oorgedra word. Lugversending is onbewese, terwyl vertikale transmissie kan voorkom.

Kliniese simptome:
Die kliniese simptome was verwant aan voedingbestuur, komplikasies en ander faktore, wat groot verskille toon.
Kliniese simptome van infeksie by jong hoenders: tragea gongs, nies, loopneus, geskuimde konjunktivitis, swelling van infraorbitale sinus en edeem onder die nek, hoes en kopbewing in ernstige gevalle.

Die kliniese simptome na infeksie van lêhenne: die siekte kom gewoonlik by teelhenne en lêhenne voor op die hoogtepunt van eierproduksie, en die eierproduksie neem af met 5%-30%, soms met 70%, wat lei tot prolaps van fallopiese buise in ernstige gevalle; Eiervel dun, growwe, eieruitbroeitempo word verminder. Die verloop van die siekte is gewoonlik 10-12 dae. Individu met hoes en ander respiratoriese simptome. Beïnvloed ook die kwaliteit van eiers, dikwels met aansteeklike brongitis en e. coli gemengde infeksie. Benewens die waarneming van die verskynsel van kopswelling, maar ook die prestasie van spesifieke neurologiese simptome, toon, benewens sommige van die siek hoenders, uiterste depressie en koma, die meeste gevalle het breinafwykings, manifestasies sluit in kopskudding, torticollis, dyskinesie, onstabiliteit van aksie en antinose. Sommige hoenders kantel hul koppe opwaarts in 'n sterrekykposisie. Siek hoenders wil nie beweeg nie, en sommige vrek omdat hulle nie eet nie.

Die kliniese simptome van pachycefaliese sindroom wat deur pulmonale virus veroorsaak word, is soos volg: die infeksiekoers van braaikuikens is tot 100% op 4 ~ 5 weke ouderdom, en die sterftesyfer wissel van 1% tot 20%. Die eerste simptoom van die siekte is nies, een dag konjunktiva spoel, traanklier swelling, in die volgende 12 tot 24 uur, die kop begin verskyn onderhuidse edeem, die eerste om die oë, dan ontwikkel na die kop, en dan aangetas mandibulêre weefsel en vleis. In die vroeë stadiums het die hoender sy gesig met sy POOTTE gekrap, wat plaaslike jeuk aandui, gevolg deur depressie, onwilligheid om te beweeg en verminderde eetlus. Infraorbitale sinusvergroting, torticollis, ataksie, antinose, respiratoriese simptome is algemeen.
Kliniese simptome vanhoendersvirale ballonontsteking wat deur longvirus veroorsaak word: dyspnee, nek en mond, hoes, laat sekondêre escherichia coli-siekte, verhoogde mortaliteit, en lei selfs tot algehele ineenstorting van die weermag.

Voorkomingsmaatreëls:
Voedings- en bestuursfaktore het 'n groot impak op die infeksie en verspreiding van hierdie siekte, soos: swak temperatuurbeheer, hoë digtheid, swak kwaliteit van beddegoedmateriaal, sanitasiestandaarde, gemengde teling op verskillende ouderdomme, siektebesmetting nadat dit nie herstel is nie, ens. , kan lei tot pulmonale virusinfeksie. Ontsnapping of immunisering gedurende 'n onveilige tydperk kan die erns van pulmonale virusinfeksie verhoog en mortaliteit verhoog.
Versterk die voerbestuur: versterk die voerbestuurstelsel ernstig, buite die kwessie implementering, en goeie bioveiligheidsmaatreëls is die sleutel om die inbring van longvirus in plase te voorkom.
Sanitêre bestuursmaatreëls: versterk ontsmettingstelsel, draai die gebruik van 'n verskeidenheid komponente van ontsmettingsmiddel, verbeter die sanitêre toestande van die hoenderhuis, verminder die digtheid van spasievoeding, verminder die konsentrasie van ammoniak in die lug, hou die hoenderhuis goeie ventilasie en ander maatreëls, om te voorkom of te verminder die voorkoms van siekte en skade graad het 'n beter effek.
Voorkom bakteriële sekondêre infeksie: antibiotika kan gebruik word om te behandel, terwyl vitamiene en elektroliete verhoog word.
Immunisering: entstowwe kan oorweeg word waar daar entstof-immunisering is, volgens die gebruik van entstowwe en die werklike situasie van hul eie hoenders om 'n redelike immuniseringsprogram te ontwikkel. Kommersiële kuikens en braaikuikens kan lewende entstof oorweeg, laag kan geïnaktiveerde entstof oorweeg.